Oef, die schuur van ons heeft me heel wat irritatietjes en ergernisjes opgeleverd. Ook heel wat hoofdbrekens gekost. Maar nu is het toch zodanig in orde, dat we b.l.e.w. de komende jaren er geen (?) omkijken naar hebben.
Helaas was onze schuur de laatste jaren wat uit z'n voegjes gegroeid, qua inhoud. Zo nu en dan bracht ik er nog wel enige orde en regelmaat in, maar al snel verwaterde dat georden weer. Het werd dus echt tijd om het eens wat grootser aan te pakken, zodat we weer overzicht zouden krijgen en er weer fatsoenlijk doorheen zouden kunnen lopen.
Als voorbereiding ging ik gewoon een poosje in de schuur al om me heen kijkend en noterend wat veranderd zou moeten worden. Dit werd nog een heel plannetje. Ik besloot de schuur in twee weken aan te pakken. Aldus begon de opruimsessie: eerste de ene helft. Mijn plan was om verschillende kisten en dozen te verschuiven, zodat er een andere ruimte vrij zou komen, waar onze fietsen zouden kunnen staan. Ik verschoof, veegde, verplaatste. De conclusie: niet praktisch. Dus werd alles weer verplaatst en verschoven naar de oude plek (bleek toch praktischer dan gedacht). Wel ordenende ik de spullen naar gebruik: bbq-spullen bij elkaar, vakantiespullen bij elkaar, tuinmestspullen bij elkaar, tuinstoelspullen bij elkaar. De boel werd afgeveegd en afgestoft en ziedaar, de ene helft van de schuur was klaar.
In de flow zijnde van de opruimmodus, besloot ik om ook de andere helft aan te pakken. Daar staat voor 90% aan spullen van mijn man....(hij bewaart alles, want je weet maar nooit....). Het plan was om alles eruit te halen, buiten neer te zetten, de muren en vloeren te vegen, de ladenkasten uit te ruimen en naast elkaar neer te zetten (zodat het esthetisch oog ook wat zou krijgen), de werkbank in te klappen en te proberen toch het een en ander weg te gooien.
Toen een klein deel buiten stond, zag ik het even niet meer zitten. Wat een spullen en eigenlijk kon er gewoon niets weg, omdat alles wel eens gebruikt wordt. Er zat niets anders op dan dit samen met mijn man te gaan doen. Ik appte een foto van de zooi naar hem, met de vraag of hij die avond vrij zou willen houden, zodat we samen de schuur zouden kunnen aanpakken.
Die avond gingen we samen aan de slag. We haalden een groot deel uit de schuur, sorteerden wat weg kon (naar de stort of naar anderen) en besloten ter plekke om een mooie stellingkast aan te schaffen, waarin we allerlei spullen netjes en gesorteerd zouden kunnen opbergen. Onder de grote werkbank kwam veel ruimte vrij, doordat grote oude spullen weggedaan konden worden. Mijn man sopte de achterwand met bleekwater en een dag later konden onze reserve bloempotten (toch wel heel wat, want je weet maar nooit...) netjes onder de werkbank gezet worden.
De stellingkast werd besteld, geleverd, in de beits gezet en in elkaar gezet. Het verdere opruimen nam z'n aanvang. Veel zaken kregen hun nieuwe plek in de kast of op een ander plekje.
De schuur is nu voor een schuur behoorlijk netjes.
Helaas was onze schuur de laatste jaren wat uit z'n voegjes gegroeid, qua inhoud. Zo nu en dan bracht ik er nog wel enige orde en regelmaat in, maar al snel verwaterde dat georden weer. Het werd dus echt tijd om het eens wat grootser aan te pakken, zodat we weer overzicht zouden krijgen en er weer fatsoenlijk doorheen zouden kunnen lopen.
Als voorbereiding ging ik gewoon een poosje in de schuur al om me heen kijkend en noterend wat veranderd zou moeten worden. Dit werd nog een heel plannetje. Ik besloot de schuur in twee weken aan te pakken. Aldus begon de opruimsessie: eerste de ene helft. Mijn plan was om verschillende kisten en dozen te verschuiven, zodat er een andere ruimte vrij zou komen, waar onze fietsen zouden kunnen staan. Ik verschoof, veegde, verplaatste. De conclusie: niet praktisch. Dus werd alles weer verplaatst en verschoven naar de oude plek (bleek toch praktischer dan gedacht). Wel ordenende ik de spullen naar gebruik: bbq-spullen bij elkaar, vakantiespullen bij elkaar, tuinmestspullen bij elkaar, tuinstoelspullen bij elkaar. De boel werd afgeveegd en afgestoft en ziedaar, de ene helft van de schuur was klaar.
In de flow zijnde van de opruimmodus, besloot ik om ook de andere helft aan te pakken. Daar staat voor 90% aan spullen van mijn man....(hij bewaart alles, want je weet maar nooit....). Het plan was om alles eruit te halen, buiten neer te zetten, de muren en vloeren te vegen, de ladenkasten uit te ruimen en naast elkaar neer te zetten (zodat het esthetisch oog ook wat zou krijgen), de werkbank in te klappen en te proberen toch het een en ander weg te gooien.
Toen een klein deel buiten stond, zag ik het even niet meer zitten. Wat een spullen en eigenlijk kon er gewoon niets weg, omdat alles wel eens gebruikt wordt. Er zat niets anders op dan dit samen met mijn man te gaan doen. Ik appte een foto van de zooi naar hem, met de vraag of hij die avond vrij zou willen houden, zodat we samen de schuur zouden kunnen aanpakken.
Die avond gingen we samen aan de slag. We haalden een groot deel uit de schuur, sorteerden wat weg kon (naar de stort of naar anderen) en besloten ter plekke om een mooie stellingkast aan te schaffen, waarin we allerlei spullen netjes en gesorteerd zouden kunnen opbergen. Onder de grote werkbank kwam veel ruimte vrij, doordat grote oude spullen weggedaan konden worden. Mijn man sopte de achterwand met bleekwater en een dag later konden onze reserve bloempotten (toch wel heel wat, want je weet maar nooit...) netjes onder de werkbank gezet worden.
De stellingkast werd besteld, geleverd, in de beits gezet en in elkaar gezet. Het verdere opruimen nam z'n aanvang. Veel zaken kregen hun nieuwe plek in de kast of op een ander plekje.
De schuur is nu voor een schuur behoorlijk netjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten