woensdag 12 september 2018

Gedicht in Beeld: Kleine paden (Henriette Roland Holst)

Met de rubriek Gedicht in Beeld wil ik graag bekende en minder bekende gedichten, klassiekers en soms ook modernere, voor het voetlicht halen, mede door ze hier en daar in Beeld te plaatsen. Voor het Beeld gebruik ik zelfgemaakte foto's. 
In Gedicht in Beeld vandaag: Kleine paden, door Henriette Roland Holst. 
Eerst het gedicht met vijf kwatrijnen, daarna wat biografie over H. R. Holst.
Kleine paden
en komen aan op de hutten der armen:
zijn zijn de enige die zich erbarmen
over 't verlatene van wie hier lijden.

Op de heide zwerven de magere schapen,
zij zoeken blatend naar een nieuwe streek
van milder kruid en waterrijke beek;
honden en herders zijn vermoeid en slapen.

In de hutten zitten de mensen neer
hun gedachten zwerven over de heide
maar vinden geen uitweg en keren weer.

De hutten en de paden scheemren heen,
na deze komt weer een andere heide
mensen sterven na 't vreugdloos leven-lijden
and're aanvaarden 't en alles blijft een.

Heide verliest zich in zee; de zee
verliest zich in de lucht; en in de wijde
kringen van menselijke last en lijden
de doffe ellend' van deze armzaalge stee.

Henriette Goverdina Anna Roland Holst-van der Schalk werd geboren in 1869 te Noordwijk-Binnen en stierf in 1952 te Amsterdam. Haar aanvankelijke socialistische poëzie kreeg later een religieuze inslag.
Ze ontving in haar leven verschillende prijzen, waaronder de Nobelprijs voor de literatuur.
Afbeeldingsresultaat voor henriette roland holst

Geen opmerkingen: