De afgelopen week was het de week van het leven. Zomaar wat gedachten van mij over dit thema.
Zie je deze foetus? Zie je de teentjes, vingertjes, het neusje, de oortjes? Zie je dit kindje? 21 weken al in de moederschoot. Zou het de 40 weken mogen volbrengen? Of komt daar ineens, in de bloei van de ontwikkeling, een doktershand met instrumenten, die armpjes en beentjes van het lichaampje loshakt, lostrekt, zodat het kindje makkelijk verwijderd kan worden uit de moederschoot? Dood gemaakt wel te verstaan? Dit is abortus mensen. Doden van het leven. Doden van een kind. Want dat is het toch? Een kind? Wat is er geen kind op bovenstaande foto?
Abortus mag in Nederland tot de 24e week worden uitgevoerd. Uit veiligheidsoverwegingen wordt vaker de 21-weken-grens aangehouden. Dat is zo'n kindje als boven op de foto.
18 weken. Kijk eens hoe dit kindje probeert te duimen. Zie eens de vingertjes en vingerkootjes. De lipjes. 18 weken. Ruim binnen de grenzen dat abortus is toegestaan. Bijvoorbeeld door het aftrekken van die vingertjes. En het kapot maken van die lipjes. Het doden van al dat levende, zoals deze foto zo wonderlijk laat zien. Een kindje doden. Dat is abortus.
Een 10-weken oude foetus in de moederschoot. 10 weken? Jazeker. Tel de teentjes. Zie het voetje. Hoevele voetjes van 10 weken in de moederschoot zijn al weggezogen door zuigapparaten (tot 12 of 14 weken geoorloofd) of afgehakt? Gedood? Het leven er uit weggenomen? Dat is abortus mensen.
En hier dan? Hier zie je de ontwikkeling in de eerste 10 weken. Wist je dat met 3 weken al het hartje begint te kloppen. Al deze mensjes mogen geaborteerd=gedood worden.
Wanneer zullen we als mensheid stoppen met het ontkennen dat abortus pure mensenmoord is? Doden met opzet? Doden met moedwil?
Wanneer zullen we stoppen met het omfloerst verwoorden van een term als abortus? 'Vruchtafdrijving' klinkt zoveel vriendelijker als doden door kapotmaken hè, maar het omhelst hetzelfde.
Ik weet wel dat er situaties zich kunnen voordoen waarin de zwangerschap zo heel moeilijk is (om te aanvaarden, om te voldragen) en ik wil ook niemand met bovenstaande kwetsen, maar we moeten niet de zaak vergoelijken, dat het 'maar' zou gaan om een vruchtje. Het gaat om een mens, mensen. Het gaat om een kind!
Mijn man en ik hebben een aantal jaren geleden het prille geluk mogen meemaken van het worden van vader en moeder. We zagen op de echo het minimensje van 8 weken, met een lustig kloppend hartje. Helaas moesten wij dit mensenkindje de volgende dag door een miskraam verliezen. Vanaf het moment dat we in verwachting waren, is het geen moment in mijn gedachten geweest om dit vruchtje geen mens, geen kind te vinden. Elke moeder(in wording) zal dit beamen. Wanneer je weet een kindje te dragen, weet je dat het een kindje is! Dat voel je, dat weet je. Zelfs in het prille begin, wanneer er nog geen armpjes en beentjes bijvoorbeeld gevormd zijn. Het is een mensenkind. En ik denk, dat zelfs de grootste ontkenners hiervan, dit toch weten in hun gevoel, in hun geweten.
Laten we toch allen het leven laten leven. In moeilijke omstandigheden zijn er anderen (mensen, instanties) die je kunnen helpen om het ongeboren kindje te laten leven en een zo goed mogelijke toekomst te geven.
En, aan te raden om te lezen is Psalm 139. In de Bijbel. Of op internet. Lees het maar eens. Ook als je geen christen bent. En verwonder je.
Zie je deze foetus? Zie je de teentjes, vingertjes, het neusje, de oortjes? Zie je dit kindje? 21 weken al in de moederschoot. Zou het de 40 weken mogen volbrengen? Of komt daar ineens, in de bloei van de ontwikkeling, een doktershand met instrumenten, die armpjes en beentjes van het lichaampje loshakt, lostrekt, zodat het kindje makkelijk verwijderd kan worden uit de moederschoot? Dood gemaakt wel te verstaan? Dit is abortus mensen. Doden van het leven. Doden van een kind. Want dat is het toch? Een kind? Wat is er geen kind op bovenstaande foto?
Abortus mag in Nederland tot de 24e week worden uitgevoerd. Uit veiligheidsoverwegingen wordt vaker de 21-weken-grens aangehouden. Dat is zo'n kindje als boven op de foto.
18 weken. Kijk eens hoe dit kindje probeert te duimen. Zie eens de vingertjes en vingerkootjes. De lipjes. 18 weken. Ruim binnen de grenzen dat abortus is toegestaan. Bijvoorbeeld door het aftrekken van die vingertjes. En het kapot maken van die lipjes. Het doden van al dat levende, zoals deze foto zo wonderlijk laat zien. Een kindje doden. Dat is abortus.
Een 10-weken oude foetus in de moederschoot. 10 weken? Jazeker. Tel de teentjes. Zie het voetje. Hoevele voetjes van 10 weken in de moederschoot zijn al weggezogen door zuigapparaten (tot 12 of 14 weken geoorloofd) of afgehakt? Gedood? Het leven er uit weggenomen? Dat is abortus mensen.
En hier dan? Hier zie je de ontwikkeling in de eerste 10 weken. Wist je dat met 3 weken al het hartje begint te kloppen. Al deze mensjes mogen geaborteerd=gedood worden.
Wanneer zullen we als mensheid stoppen met het ontkennen dat abortus pure mensenmoord is? Doden met opzet? Doden met moedwil?
Wanneer zullen we stoppen met het omfloerst verwoorden van een term als abortus? 'Vruchtafdrijving' klinkt zoveel vriendelijker als doden door kapotmaken hè, maar het omhelst hetzelfde.
Ik weet wel dat er situaties zich kunnen voordoen waarin de zwangerschap zo heel moeilijk is (om te aanvaarden, om te voldragen) en ik wil ook niemand met bovenstaande kwetsen, maar we moeten niet de zaak vergoelijken, dat het 'maar' zou gaan om een vruchtje. Het gaat om een mens, mensen. Het gaat om een kind!
Mijn man en ik hebben een aantal jaren geleden het prille geluk mogen meemaken van het worden van vader en moeder. We zagen op de echo het minimensje van 8 weken, met een lustig kloppend hartje. Helaas moesten wij dit mensenkindje de volgende dag door een miskraam verliezen. Vanaf het moment dat we in verwachting waren, is het geen moment in mijn gedachten geweest om dit vruchtje geen mens, geen kind te vinden. Elke moeder(in wording) zal dit beamen. Wanneer je weet een kindje te dragen, weet je dat het een kindje is! Dat voel je, dat weet je. Zelfs in het prille begin, wanneer er nog geen armpjes en beentjes bijvoorbeeld gevormd zijn. Het is een mensenkind. En ik denk, dat zelfs de grootste ontkenners hiervan, dit toch weten in hun gevoel, in hun geweten.
Laten we toch allen het leven laten leven. In moeilijke omstandigheden zijn er anderen (mensen, instanties) die je kunnen helpen om het ongeboren kindje te laten leven en een zo goed mogelijke toekomst te geven.
En, aan te raden om te lezen is Psalm 139. In de Bijbel. Of op internet. Lees het maar eens. Ook als je geen christen bent. En verwonder je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten