In de leesstoel: Het geheim van mijn moeder

Vandaag in de leesstoel het volgend boekje:

Sorry dat de foto op de kop staat, ik weet nog niet hoe ik in deze blog zo'n foto kan draaien...

Dit boekje is geschreven door J.L. Witterick, een bankierster van beroep en heeft hiermee een waar gebeurde Poolse geschiedenis, die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog, als verhaal geschreven. 

In het verhaal verbergen een moeder en een dochter, zelf niet-Joods zijnde, twee Joodse gezinnen en een Duitse soldaat. Geen van de onderduikers weet van elkaars bestaan af in het huis. Een ieder overleeft de oorlog. 

In het boekje worden de verhaallijnen van de verschillende personages afzonderlijk beschreven. In het eerste deel wordt de verhaallijn van de dochter (en de moeder beschreven). In het tweede deel wordt de lijn van het ene Joodse gezin beschreven, vanuit de zoon gezien. In het derde deel wordt de lijn van het andere Joodse gezin beschreven, vanuit de zoon gezien. In het vierde deel wordt de verhaallijn beschreven van de Duitse soldaat, waarbij de soldaat de ik-figuur is. In het laatste deel wordt de lijn beschreven vanuit Helena, de dochter, die ook in het eerste deel, samen met haar moeder en in het hele boek de hoofdrol speelt. 

Het boekje telt al met al 67 korte hoofdstukjes. 

Wat vond ik van het boekje?

Ik heb al heel wat boeken en waar-gebeurde verhalen over de oorlog gelezen. Dit boekje is toch weer anders dan andere boeken en wel om de reden dat er verschillende verhaallijnen zijn, die vanuit de verschillende personages met hun eigen zienswijzen op de oorlog, worden beschreven. Zo volgen we Joden, niet-Joden en een Duitser. Heel boeiend. Verder heeft de schrijfster een verteltrant, die ook niet in alle boeken voorkomt. Het is een beetje moeilijk te omschrijven, maar je zou het zo kunnen omschrijven: er wordt veel gezegd met weinig woorden. Zelfs emoties worden weergegeven, zonder dat er uitgebreide stukken tekst hieraan worden gewijd. Ik vind het knap wanneer een auteur dit zo kan. 

Het was dan ook een boekje, dat ik telkens weer pakte en waarin ik graag wilde doorlezen en dat is voor mij een teken dat een boek mij boeit. Dat een boek goed is, naar mijn mening.

Zeker niet onbelangrijk vond ik ook dat in dit niet-specifiek-christelijk boekje niet werd gevloekt. Dat kom je niet vaak meer tegen, helaas. Dit boekje onderscheidde zich wat dat betreft dus ook van andere boeken.

Kortom, zeker een boekje dat het lezen waard is.