De achterkant van de DVD-box omschrijft de film als volgt:
'Bruno, een onschuldig en naïef achtjarig jongetje, is rusteloos en verveelt zich in zijn nieuwe huis. Hij luistert niet naar zijn moeder en gaat op avontuur uit in het bos. Al snel ontmoet hij een jongen en een verrassende vriendschap ontwikkelt zich. De film speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en is gebaseerd op de bestseller van John Boyne. Dit buitengewone en inspirerende verhaal over de kracht van de menselijke geest zal je hart veroveren en zet je aan het denken.'
Mijn aanvulling bij bovenstaande: Bruno is de zoon van een Duitse commandant, die overgeplaatst wordt voor zijn werk naar een andere plaats. Het werk van zijn vader heeft te maken met het werkkamp/concentratiekamp in de nabijheid van hun nieuwe woning. Bruno ontdekt dit kamp en komt in contact met een jongen die verblijft in dit kamp. Er ontwikkelt zich dus een vriendschap met als gevolg dat Bruno op het eind van de film zich voegt bij zijn vriend in het kamp en daar omkomt tijdens een gasdouche, georganiseerd door zijn vader, die niet weet dat zijn zoon daarbij is.
Wat vond ik van de film?
Zoals al geschreven, vond ik de film zo ontroerend. Het niet-goed aflopend eind doet je verder nadenken over de verschrikkelijke situaties in de oorlog (ik kan me voorstellen dat zo'n niet-goed aflopend einde voor kinderen wat lastiger te verwerken is). De karakters van vader en van moeder, van opa en oma en van Bruno en zijn zus komen uitgesproken naar voren. Vader, die gáát voor de zaak van Hitler, evenals zijn vader. Moeder die gaandeweg er achter komt welke misstanden er plaatsvinden en dat haar man daar medeplichtig aan is en dat ze dat niet kan verwerken. Zus, die wordt geïndoctrineerd door het gedachtegoed. Bruno die alles bekijkt van de kinderlijke (en kindeerlijke) kant. Ook het verschrikkelijke leven in het kamp komt aan de orde, met daarbij de publieke geheimen, zoals de dodelijk douches voor diegenen die niet 'gebruikt' konden worden in het grote plan van Hitler.
Met ontroering heb ik de speelfilm gekeken. Twee kanttekeningen wil ik wel plaatsen. De eerste is dat het vrij duidelijk gespeeld is en dan bedoel ik meer de entourages waar alles plaatsvindt. Deze zijn te 'gelikt' en strak. De tweede kanttekening is dat de personen in de gehele film Engels spreken! En dat kan mijns inziens echt niet. Bij zo'n film horen de personen Duits te spreken. Dit laatste doet wel afbreuk aan de film, vind ik. Afgezien van dit laatste is deze film echt een aanrader, mede ook omdat er niet in gevloekt wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten